Το παιχνίδι είναι εργαλείο γνωστικής και γλωσσικής ανάπτυξης για τα παιδιά της προ-σχολικής και σχολικής ηλικίας. Μέσα από το παιχνίδι το παιδί εμπνέεται και χρησιμοποιεί την ομιλία του λειτουργικά (ζητάει, δείχνει, σχολιάζει, παίζει ρόλους, επιλύει προβλήματα, ζητάει βοήθεια, κάνει σχέδια, κλπ.). Υπάρχει μεγάλη ποικιλία παιχνιδιών που μπορούμε να παίξουμε με τα παιδιά, κάποια τα αγοράζουμε και κάποια τα δημιουργούμε με τη φαντασία μας.

Το παιχνίδι είναι η κυρίαρχη δραστηριότητα των μικρών παιδιών. Δε νοείται παιδί χωρίς παιχνίδι. Για το παιδί κάθε δραστηριότητα είναι παιχνίδι, όπως δηλώνεται και από την ετυμολογική συγγένεια των δυο λέξεων. Η λέξη παιχνίδι έχει τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Η προέλευση της λέξης «παιχνίδι» από τις λέξεις παις, παίζω, παιδεία, υπογραμμίζει το πόσο αυτή η λέξη σχετίζεται με το παιδί, τη διασκέδαση, τη πνευματική καλλιέργεια και την εκπαίδευσή του.

Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσουμε και θα εξηγήσουμε τους λόγους που δεν πρέπει ένα παιδί να διακόπτει το πρόγραμμα αποκατάστασης όταν ακόμη δεν έχει ολοκληρώσει τις θεραπείες του. Πολύ συχνά παρατηρείται η διακοπή ή η μείωση των θεραπειών των παιδιών με σοβαρό αντίκτυπο στη θεραπευτική αποκατάσταση των παιδιών.

Πολύ τακτικά πλέον ακούμε τον όρο διάσπαση προσοχής κυρίως σε μαθητές δημοτικού. Τι είναι όμως η διάσπαση προσοχής ή αλλιώς το Σύνδρομο Ελλειμματικής προσοχής που τόσο απασχολεί γονείς και δασκάλους; Θα δώσουμε λοιπόν ένα σύντομο ορισμό.

Η δυσαριθμησία συνιστά « μια δομική διαταραχή των μαθηματικών ικανοτήτων που έχει τις ρίζες της σε μια γενετική, ή εκ γενετής διαταραχή εκείνων των τμημάτων του εγκεφάλου που είναι τα άμεσα ανατομικό - φυσιολογικά υποστρώματα της ωρίμανσης των μαθηματικών ικανοτήτων ανάλογα με την ηλικία χωρίς μια ταυτόχρονη διαταραχή της γενικής νοητικής λειτουργίας » ( Αγαλιώτης 2004, σελ.126).